آهنگ یاس باغ

آهنگ یاس باغ

تا خودکار رو می‌ذارم پای برگ عقلم ناخواسته برمی‌داره پاره سنگ

این جهنم فقط خشم میده آرامشم

تمام شب تماشای نمای شرق

مثل اون بی منزلی که زل زد به بار کج

واسطه‌ اش اون بالا راه نداده واسه تهش

پای سرو رو می‌ برید نپیچه لای سقف

عاقبت بدن گرمشو با تبر کوبید رو خاک سرد

مغرور از خلق برهوتی که روزی یک باغ سبز بود

منم و قدمای آهسته م

رویاهام کابوس شدن اما با خط‌های واضح‌ تر

به کام مرگ فرو میرم چون حتی نمونده نای ترک

کشیدی پرده ها رو به آتیش

این روزا دیگه برنمی‌گرده به عادیش

اهمیتی نمیدم حتی دیگه به باقیش

چشما خیس حسرت اونی که چرا نیست

قاب رو قاپیدی صاف تابیدی به قاضی

تو نور بسوزیم یا با تاریکی بسازیم